هنوز هستیم و وجودشو داریم تا ته دنیا بریم

میگه :

حالا همه میگن دوران دست‌بوسی تموم شده ولی اینطور نیست، اتفاقن الان باید دست آدمایی رو بوسید که درسته تو سخت‌ترین شرایطن ولی هنوز دست از انسان بودن نکشیدن و خودشونو به خیلی چیزها نفروختن.
دست پدری که شرمنده خونواده میشه ولی کار خلاف نمیکنه، دست مادری که تو هزار تا فشاره ولی هنوز نقطه آرامش خونه ست، دست بچه‌ای که اوضاع رو درک کرده و توقعشو آورده پایین، دست اون شیرمردها و شیرزن‌هایی که شجاع بودن و شجاعت رو تو جامعه تکثیر کردن.
همون اروپایی چشم رنگی اگه تو این شرایط بود به خونواده خودشم رحم نمی‌کرد، ولی ما هنوز انسان موندیم، با همه بزهکاری‌هایی که تو جامعه می‌بینیم که اگه جای دیگه بود بیشتر از اینا میشد، ما هنوز انسان موندیم ...

.

.

.

[ چون چیزایی داریم که بقیه ندارند ]